Historia kości do gry

Gra w kości jest bardzo lubiana przez miłośników gier hazardowych. Sama kość odznacza się kształtem niezbyt dużego wielościanu, gdzie na każdej ze ścian – czyli na bokach – znajdują się oczka (lub liczby). Zdecydowanie najczęściej spotykanymi w praktyce kośćmi do gry są kości w kształcie sześcianów. Zostały one wynalezione już bardzo dawno temu, albowiem miało to miejsce jeszcze w czasach starożytnych. Najstarsze znane w chwili obecnej kości datowane są na rok dwutysięczny przed naszą erą – ich ojczyzną natomiast jest starożytny Egipt, znaleziono je w dawnych grobowcach. W bardzo dawnych czasach kości takowe wykorzystywane były nie tylko do gier i zakładów o charakterze hazardowym, ale również w celach wróżbiarskich.

Pewien przełom, jeśli chodzi o konstrukcję i sama postać kości do gry nastąpił dopiero w dwudziestym stuleciu i miał nierozerwalny związek z pewnym znanym dzisiaj wszystkim doskonale wynalazkiem – a mianowicie chodzi tutaj o plastik. Tym samym na rynku pojawiły się zupełnie nowe rodzaje kości, całkowicie nietypowe. Na początku oczywiście zastosowanie znajdowały tutaj zupełnie odmienne materiały – jak chociażby skokowe kości jak najprawdziwszych zwierząt hodowlanych. Takich właśnie kości do gry na szeroką skalę używano w starożytnej Grecji – nie mniej jednak tylko wśród przedstawicieli najwyżej stojących w społeczeństwie klas. Od Greków w kości nauczyli się grać także Rzymianie – w starożytnym Rzymie gra w kości przeżywała prawdziwy rozkwit, podobnie działo się także i w średniowieczu.